Nieuw VUB-onderzoek haalt Japanse anime-tekenfilm en manga-strips uit taboesfeer
De publicatie, die het resultaat is van een vijf jaar durend onderzoek, gaat onder meer in op vastgeroeste ideeën over identiteit, en vooral op de grijze zones tussen wie we zijn in de realiteit en zouden kunnen zijn in fantasiewerelden. Hiermee gaat ‘Animated Life / Otaku Futurism’ verder dan louter een beschrijving van anime of otaku. Het onderzoek biedt nieuwe inzichten in wat het betekent om otaku te zijn en bespreekt het als een avant-garde stroming. Volckaert‘s research geeft daarnaast ook inzicht in de hedendaagse maatschappelijke situatie waarbij technologie sociale contacten beheerst, het lichaam maakbaar wordt en alle perceptie en zintuigelijke ervaringen opnieuw in vraag worden gesteld.
“Er heersen vandaag nog steeds veel vooroordelen, soms zelfs een taboe, op Japanse strips en animatiefilms. Dat is onterecht, want anime en manga hebben eigenschappen die kunnen breken met vastgeroeste ideeën die vandaag heersen in de kunst en dan vooral in cinema of fotografie. Denk hierbij aan onze obsessie met realiteit en objectiviteit, of ook onze focus op story en actie. Bovendien kunnen manga en anime helpen om de technologische vooruitgang en hun ingrijpende veranderingen op ons lichaam, identiteit en sociale omgang waar we vandaag mee geconfronteerd worden te omarmen” licht Didier Volckaert toe.
Invloed op eigen werk
Tegelijkertijd focust het onderzoek ook op de relatie tussen (Volckaert’s) kunst en de bredere kunstpraktijk. Begrippen als authenticiteit, auteurschap en copyright worden in vraag gesteld en ontkracht. Tot slot omvat het boek een uitgebreide, verrassende selectie afbeeldingen uit de anime en animatiefilm, de schilderkunst, de hedendaagse kunsten, cinema, fotografie en eigen werk.
Noot voor de pers:
Heeft u interesse in een recensie-exemplaar of wenst u meer illustraties? U kan deze aanvragen bij Inge Pieters ([email protected]).
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Meer over Didier Volckaert/Ellis:
Didier Volckaert is kunstenaar/filmmaker en beschouwt zichzelf als otaku. Hij werkt momenteel onder zijn naam Ellis http://www.meta-bo.club/. Tussen 1993 en vandaag creëerde Volckaert optische installaties en maakte hij verschillende prijswinnende documentaires (onder andere Tu ne verras pas Verapaz in 2002 over de Belgische kolonisatiepogingen in Guatemala halfweg de 19e eeuw). In 2011 volgde fictiefilm Quixote´s Island. Zijn fascinatie voor Japan resulteerde in 2007 in de documentaire Patrasche: A Dog of Flanders, Made in Japan. In 2013 startte Didier Volckaert met een Doctoraat in de kunsten met als onderwerp anime en de otaku (beeld)cultuur.
Meer over het “Animated Life/Otaku Futurism”:
Animated Life/ Otaku Futurism (2018) – (748 pag. - 360 afb. - ENG/JPN) heeft de vorm van een manifest, maar is tevens een zeer persoonlijke reflectie over het otaku zijn. Gaandeweg wordt ontsluierd hoe otaku naar de wereld kijken, wat het is om voyeuristisch, erocentrisch, autistisch te zijn, en hoe deze kwaliteiten een alternatief kunnen betekenen voor onze hedendaagse myopie. Hun unieke blik wordt verklaard vanuit hun relatie met Manga en Anime. Het boek beantwoordt vanuit een parametrisch-technologische thesis vragen als: Wat is Anime (en Animatie)? Hoe verhoudt Anime zich tot cinema ? Tot de realiteit? Het boek Animated Life/ Otaku Futurism is te verkrijgen bij uitgeverij MER (http://www.merpaperkunsthalle.org/projects/view/1299) en bij de betere boekhandel.
*Otaku worden gedefinieerd als extreme ‘fans’ van manga en anime. Ze zijn niet langer in staat het onderscheid te maken tussen de dagdagelijkse realiteit en deze fantasiewereld. Otaku zijn wordt zo vaak beschouwd als een mentale stoornis: hij of zij is autistisch en sociaal onderontwikkeld en kan daardoor niet naar behoren functioneren binnen de maatschappij. Daarenboven wordt de doorgedreven relatie van een otaku met 2D karakters, die voor hem of haar even betekenisvol als een fysieke geliefde, gezien als iets pervers en een gevolg van hun tekort aan empathisch inlevingsvermogen in‘echte’ mensen.