VUB-studie levert eerste bewijs voor komeetinslagen als bron voor maanwater
Een internationaal team van wetenschappers heeft baanbrekend onderzoek gepresenteerd naar de oorsprong van maanwater, met inzichten die onze kennis van het Aarde-Maan-systeem en het bredere zonnestelsel kunnen veranderen. De studie richt zich op de isotopische kenmerken van maanwater en onthult een mix van inheemse en komeetachtige bronnen.
De onderzoekers analyseerden water in negen monsters van de Apollo-maanmissie met behulp van een uiterst nauwkeurige techniek met drie zuurstofisotopen. Deze methode, ontwikkeld door Dr. Morgan Nunn Martinez van de Universiteit van Californië, San Diego, verdeelt water in verschillende bindingsfasen—los gebonden, sterk gebonden en opgesloten in mineralen—via stapsgewijze verhitting bij 50°C, 150°C en 1.000°C. De resultaten tonen aan dat maanwater een dubbele herkomst heeft: deels afkomstig van vroeg aardachtig materiaal en deels geleverd door komeetinslagen.
"Dit is een belangrijke stap voorwaarts in het ontrafelen van de oorsprong van maanwater," legt Dr. Maxwell Thiemens van de AMGC-onderzoeksgroep van de VUB uit. "Onze data suggereren dat de Maan water heeft geërfd dat teruggaat tot de vorming van de Aarde, met latere bijdragen van kometen, wat leidde tot de waterreservoirs die we vandaag zien."
Drie belangrijke bevindingen staan centraal in het rapport:
- Een vroege aardse signatuur: De zuurstofisotopensamenstelling komt sterk overeen met enstatiet-chondrieten, een type meteoriet dat wordt beschouwd als het bouwmateriaal van de Aarde.
- Kometenbijdrage: Een aanzienlijk deel van het maanwater vertoont isotopische overeenkomsten met kometen.
- Minder invloed van de zonnewind: De studie weerlegt de gangbare theorie dat het meeste maanwater in situ is geproduceerd via zonne-interacties met maansilicaten. In plaats daarvan wijst het op een complexe mix van bronnen.
Deze ontdekking komt op een cruciaal moment, nu landen en private bedrijven hun inspanningen intensiveren om permanente basisstations op de Maan te vestigen. Inzicht in de oorsprong en verdeling van water kan aanzienlijke gevolgen hebben voor het ondersteunen van menselijke aanwezigheid op de Maan.
"De data verbeteren niet alleen ons begrip van het verleden van de Maan, maar vormen ook een basis voor toekomstige ruimteverkenning en het gebruik van hulpbronnen. Deze bevindingen zouden onze visie op water als bron voor langdurige maanbewoning moeten herdefiniëren," besluit Thiemens.
Dit onderzoek heeft het potentieel om de maan- en planetaire wetenschap voor decennia te beïnvloeden en biedt een diepere verbinding tussen de waterrijke omgeving van de Aarde en het droge oppervlak van de Maan. Met de opkomende Artemis-missies vormt deze studie een cruciale basis voor toekomstige verkenning en hulpbronnenplanning.
Referentie:
M.M. Thiemens, M.H.N. Martinez, M.H. Thiemens, Triple oxygen isotopes of lunar water unveil indigenous and cometary heritage, Proc. Natl. Acad. Sci. U.S.A. 121 (52) e2321069121, https://doi.org/10.1073/pnas.2321069121 (2024).
Contact:
Maxwell M. Thiemens: maxwell.m.thiemens@gmail.com
